بررسی فعالیت مهارکنندگی نانوذرات اکسیدروی در سویه های سودوموناس آئروژینوزای جداشده از زخم های سوختگی

زمینه و هدف: سوختگی یکی از وخیم ترین وضعیت ها در پزشکی به شمار می رود. زخم های ناشی از سوختگی، محیط مناسبی برای رشد گونه های مختلف باکتریایی از جمله سودوموناس آئروژینوزا می باشد. این مطالعه با هدف بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی بر مهار رشد سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 نمونه از زخم های سوختگی بیماران بستری شده در بیمارستان سوانح سوختگی امام موسی کاظم (ع) اصفهان در سال 1391 جمع آوری شد. پس از کشت و انجام تست های تشخیصی، سودوموناس آئروژینوزا شناسایی گردید. الگوی مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های آمیکامایسین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، سفی پنم، سفوتاکسیم، توبرامایسین، ایمی پنم، پیپراسیلین، جنتامایسین و سفتی زوکسیم به روش دیسک دیفیوژن و با روش استاندارد کربی بائر انجام شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسید روی در اندازه های 5 و 100 نانومتر با روش انتشار چاهک در غلظت های 00/100، 00/50، 00/25، 5/12، 25/6، 13/3 میلی گرم بر میلی لیتر بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و کای مربع تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 001/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: در این بررسی سودوموناس آئروژینوزا به آنتی بیوتیک های پیپراسیلین، توبرامایسین، جنتامایسین حساسیت نشان داد. نانوذرات اکسیدروی 5 نانومتری در غلظت 25، 50، 100 میلی گرم برمیلی لیتر و اندازه 100 نانومتر در غلظت 100 میلی گرم بر میلی لیتر دارای فعالیت ضدباکتریایی علیه سودوموناس آئروژینوزا جداشده از زخم سوختگی بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوذرات اکسیدروی، اثر مهاری بر سودوموناس آئروژینوزا دارد. همچنین فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسیدروی با افزایش غلظت و کاهش اندازه نانوذرات افزایش می یابد. کلید واژه ها: سوختگی ها؛ سودوموناس آئروژینوزا ؛ عوامل ضدباکتریایی؛ نانوذرات اکسیدروی .